Met de kampeerbus van IJsland naar Wijk aan Zee

Reisverslag 31 maart t/m 15 april 2013

Mijn busje is weer thuis

Na een jaar in IJsland te hebben gestaan is mijn groene kampeerbusje weer terug in Wijk. Een jaar lang kon ik er eindeloos gebruik van maken en dat is ook gelukt. In de zomer heb ik er 4 weken van kunnen genieten en daarnaast ben ook in de herfst en de winter naar IJsland gegaan om ook van deze jaargetijden te kunnen geniet.
Mijn laatste reis was met Mirjam. Wij hebben de bus weer terug naat Nederland gebracht.

Op 31 maart vlogen we samen naar IJsland. Zoals altijd stond Sigbjorn klaar om ons op te pikken. Het is altijd zo fijn dat hij daar is en dat we de eerste nacht bij hem thuis kunnen doorbrengen. Op 2e paasdag zijn we nog gaan wandelen met hem en vervolgens hebben we in Grindavik afscheid genomen. Wij gingen naar Anna en Solveig. Anna was jarig en we hadden afgespoken bij haar langs te gaan. Gek om nu al afscheid van Sigbjorn te nemen. Normaal kom ik na mijn toer altijd weer bij hem terug. Nu ga ik hem pas weer zien in de zomer.
Anna en Solveig en hun 2 honden wonen op een prachtige plek vlakbij Grindavik. We werden wederom zeer blij ontvangen. Heerlijk bij gekletst en met het eten kwamen er nog allemaal gasten voor Anna’s verjaardag. Het was heel gezellig. Uiteindelijk zijn Mir en ik er 2 nachten gebleven. Ook nog fijn met de honden gewandeld.
Op woensdag 3 april hebben we toch weer afscheid moeten nemen. Ons reisje naar Seydisfjordur ging eindelijk beginnen. We zijn eerst naar het Noorden gereden en hebben onze eerste nacht in de bus doorgebracht op Vatsnes. De dag daarna zijn we doorgereden naar Hvisekur, een stenen draak in de zee. Het was zulk laag water dat je zelfs om de draak heen kon wandelen, dat had ik nog nooit meegemaakt. Na onze wandeling kwamen we terug bij de P-plaats en toen we weg reden kwamen we vast te zitten in de modder. De bus ging niet meer voor en achteruit. Gelukkig had ik een schep bij me en heb de modder kunnen wegscheppen. Met behulp van grote plukken gras, kregen we bus weer los. Maar we kwamen daardoor weer op de P-plaats terecht. Ja en om hier weg te komen moetsen we wel door de drek heen. Dit stukje weg was zo sompig dat we in eerste instantie het nog niet zagen gebeuren. Onze bus was zwaar, had geen 4 wielaandrijving en zou dus gewoon weer weg zakken. Wat nu. Geen mens in de buurt. Gelukkig bleef Mirjam kalm en kwam op het idee om veel gras te plukken en dat op het spoor te leggen. We zijn er zeker wel een uur mee bezig geweest om genoeg gras te plukken en uiteindelijk hebben we de gok gewaagd. Mirjam gaf vol gas en slipte door de sporen heen en kwam gelukkig veilig aan de andere kant van dit moerassige stukje weg terecht. We waren gered. Jeetje wat waren we opgelucht. We waren nu wel gewaarschuwd. Niet meer zomaar ergens oprijden als we het niet vertrouwen.
Na een dag rijden kwamen bij Grettirslaug uit. Een prachtige plek waar 2 natuurlijke warme baden waren, vlakbij Saudurkrokur. We konden er niet helemaal naar toe rijden ivm de sneeuw en de modder. Dus pakten we onze zwemkleding en legden het laatste stuk lopend af. Na ongeveer een half uur kwamen we bij de baden. Het was ondertussen al donker geworden en erg koud. Ja hadden we wel zin om er in te gaan. In eerste instantie zagen we het beiden niet meer zitten. Nee, in deze kou en dan jezelf uitkleden en de vraag was ook nog: Is het water echt wel warm genoeg. Wij voelen, heen en weer lopend van het ene naar het andere bad. Uiteindelijk besloot ik toch we gaan. Ja zo’n kans krijg je maar 1 keer. Want wanneer komen we hier nu terug met eigen vervoer. Ondertussen zagen we ook nog het noorderlicht verschijnen.
Ik trok mijn kleren uit en ging het bad in. En het was lekker, mmmm echt zo lekker warm. Toen ik eenmaal in het bad zat, volgde Mirjam mij toch ook maar. Voor mijn gevoel hebben we uren in het bad gezeten. Bad 2 was zelfs nog warmer en ondertussen werd het noorderlicht actiever. Echt super lekker en supergaaf.
Na onze badderpartij moesten we nog wel in het stikkedonker terug lopen. Onderweg kwamen we de paardenkudde tegen die we heen ook hadden gezien. we moesten er dwars doorheen, omdat ze midden op het pad liepen. Ook weer een byzondere ervaring.
De dag erop reden we naar Hofsos, 1 van mijn favoriete zwembaden. Zo prachtig gelgen aan de Skagafjordur. Ook hier hebben we weer uren in het bad gezeten. De wind was zo koud dat het zeer deed aan je hoofd. Gelukkig wende het na een tijdje. Eruit gaan was ook een heel avontuur. Er stond een gure ijzige wind, zelfs zo koud dat ondanks het feit dat we lang in het warme bad hadden gezeten het nog erg koud aanvoelde.
Via Siglufsfjodur reden we naar Dalivk. Hier hebben we nog een heerlijke sneeuw wandeling gemaakt. Aangezien ik er een jaar van te voren was geweest met Raagi, wist ik waar je kon wandelen. Het was zo mooi, al die sneeuw. Prachtig.
Na Akureyri reden we naar Godafoss. In dit gebied was het ondertussen echt winters. De Godafoss was voor een deel bevroren. Dit had ik nog nooit gezien. Prachtige ijspegels en ijsformaties waren er te bewonderen. In Husavik, ons volgende doel vonden we een mooie overnachtingsplek aan zee. Helaas geen walvis gespot. Wel heerlijk geslapen.
In Myvatn was het overigens ook helemaal winter. Het had veel gesneeuwd afgelopen winter en het meer was voor een groot deel bevroren. Bij Skutustadir lagen de pseudokraters onder de sneeuw en was het moeilijk wandelen. Bij Grotaga was de ingang vanwege de sneeuw nauwelijks te vinden en bij Leihrnukur was het helemaal 1 sneeuwparadijs. Je kon er met de auto niet eens komen. De weg omhoog lag nog vol met sneeuw. Ik heb nog wel getracht de wandeling daar te maken, maar door de hoeveelheid sneeuw bleek dat onbegonnen werk. Door de sneeuw zag je de diepe gaten niet meer en ik heb het maar gelaten.
Aamgezien er erg veel sneeuw was gevallen ook bij de Dettiefoss kon ik Mirjam deze prachtige waterval niet laten zien. We konden er gewoon niet komen.
Wat wel heerlijk was , was het Myvatn Nature Bath. http://www.jardbodin.is/en/
Heerlijk om zo in het bad te dobberen en te genieten van het warme water, terwijl het buiten lekker vroor.
Na Myvatn reden via de Highway 1 richting Egilsadir. De weg was op sommige plekken nog wel wat ijzig, maar verder reed het prima. Onderweg zagen we zowaar nog een hele groep rendieren. Zomaar vlakbij de hoofdweg.
Ergens in het dal van de Jokulsa a Bru vonden we een prachtige slaapplek. We reden een stukje van de weg af en kwamen bij een mooi kerkje. Vlakbij was ook een boeren bedrijf en de vrouw des huizes was net bezig met het trainen van een jong paard. Toen ik vroeg of we hier konden overnachten vond ze dat prima. Ze bood gelijk aan dat we de kerk wel van binnen mochten bekijken. Zij had ergens nog wel een sleutel. Helaas kregen we de kerk niet open, de deur zat muurvast. Kwam waarschijnlijk door de kou. Wel ontdekten we dat er in het bijgebouwtje een verwarmd toilet was. Wat een luxe. Die nacht waaide het weer stevig en vroor het dat het kraakte. Daardoor was het heel fijn dat we gebruik konden maken van dit toilet.
In Egilstadir hebben we onze laatste boodschappen gedaan. We konden eindelijk dingen mee naar huis nemen die in een vliegtuig moeilijk mee te nemen zijn. En we hebben ook nog eems genoten van een heerlijke ijsje bij de N1,
De rit van Egilstadir naar Seydisfjordur was prachtig. We hadden prachtig weer en zagen onderweg weer een paar rendieren. Vlakbij Seydisfjordur hebben we nog gestopt bij een klein skigebied. Er werd nog steeds geskied en ikzelf heb even in de sneeuw gewandeld.
Onze laatste nacht brachten we door vlak voor Seydisfjordur. Aangezien het lekker weer was de volgende dag hebben we nog een stuk gewandeld, We liepen door de sneeuw naar een waterval en verder hebben we nog heerlijk genoten van de zon.
Op het moment dat we de boot opgingen begon het te sneeuwen. En toen we uiteindelijk IJsland verlieten sneeuwde het nog steeds. Het dek was helemaal wit van de sneeuw.
Op woensdag 10 april om 20.00 uur verlieten we IJsland,
Bye bye IJsland. Het was een supermooie ervaring. Een eigen bus op IJsland. Wie weet kom ik weer keer terug met mijn bus.
3 dagen verbleven we op de boot. De laatste dagen van onze reis zijn we langzaam richting huis gereden. Nog een nacht en ochtend doorgebracht op een mooie plek in Denemarken en vervolgens reden we Duitsland naar Nederland.
Op maandag de 15e april waren we weer thuis.
Het waren een paar heerlijke weken.
Nu staat mijn busje weer gewoon op de P-plek achter mijn huis. Wie weet wat we allemaal nog samen gaan beleven.
Lieve groetjes Leela