Avontuur in de IJslandse hooglanden

Na mijn reisje van Askja heb ik, nadat ik mijn groep had uitgezwaaid, 2 dagen kunnen uitrusten in Keflavik in het huis van Sigbjorn, mijn IJslandse vriend. Vanaf maandag zouden we nl 5 dagen een tocht gaan maken in het gebied achter de Vatnajokull. Hij was er niet, dus had ik het hele huis voor mezelf. mmmm zelfs de auto mocht ik gebruiken (je weet waar de sleutels liggen had hij gezegd en zelfs de fiets kon ik ook nog gebruiken). Hoewel het fietsen in IJsland niet altijd de beste optie is (ivm de lange afstanden en het zeer open landschap). Gedurende het weekend heb ik lekker veel geslapen en rustig aan kunnen doen.En verder ben ik ook nog met de Nissan Patrol op pad geweest en... heb ik zowaar zo'n 40 kilometer gefietst.
Op maandag was Sigbjorn weer terug en gingen we ons voorbereiden op onze tour.Zoals ik al eerder beschreef zouden we een tocht gaan maken van een dag of 5 en wel naar het gebied achter de aller grootste ijskap van IJsland, de Vatnajokull. We zouden met de blauwe bus, maar helaas was er iets met de versnelling waardoor we met de groene jeep. (de Nissan Patrol gingen, alwaar we ook in zouden gaan slapen. Na al onze voorberedingen reden we aan het einde van de middag richting het binnenland. Helaas was het weer niet meer zo mooi, dus zagen we weinig van het prachtige landschap waar we doorheen reden. Die nacht sliepen we naast een hut op de Sprengisandur, ivm een storm die over het land woedde. Stonden we tenminste wat beschut.
De volgende dag zijn we eerst naar een plek geweest waar we konden badderen in een rivier alwaar warm water zicht vermengde met het koude water. Wat toch een byzondere ervaring om in de winter met een besneeuwd landschap om ons heen in een warme bad te zitten.
De wind was gaan liggen, en de bewolking kwam steeds lager te liggen, waardoor het omliggende landschap niet door ons kon worden aanschouwd. Helaas. We wilden nog verder de bergen in en aangezien er toch wel sneeuw en ijs lag her en der, koos Sigbjorn voor een "veilige" route richting de Askja (een soort ingezakte vulkaan, een caldera). De weg bestond uit een soort spoor door een groot lavaveld. Aangezien het nogal had gewaaid was de sneeuw die er lag her en der behoorlijk opgehoogd. Het gevolg was dat we een aantal keer behoorlijk vast kwamen te zitten met de auto. Zelfs zo erg dan Sigborn de auto moest uigraven, omdat de wielen geen grip meer hadden. De auto rustte met zijn frame op de sneeuw. Lastig rijden hoor. Gelukkig heeft Sigbjorn wel enige ervaring met dit soort omstandigheden. Het gebeurde meerdere keren dat we op de een of andere manier vastzaten. Ik ben zelfs nog een keer de auto uitgevlogen, toen bleek dat de auto onverwachts ging bewegen terwijl Sigbjorn buiten stond. In een onverwacht ogenblik lag ik buiten de auto op de grond. Ik had geprobeerd de rem te bereiken en was een soort gestruikeld over de stoelen en vloog daardoor uit de auto. Ik schrok me een ongeluk en moest tegelijkertijd onwijs lachten om het hele gebeuren. Het was zo een vreemde gewaarwording. Gelukkig stopte de auto vanuit zich zelf en was ik niet verwond (had alleen daarna onwijs stijve bovenbenen en blauwe plekken en een verdikte knie).
De rit naar de Askja was maar 80 km, maar omdat we vaak niet harder konden rijden dan 15 km. per uur en ook nog eens een paar keer gigantisch vast kwamen te zitten duurde deze rit minstens 5 uur. De laatste km. gingen wat sneller omdat er minder lava was en ook niet meer van die sneeuwophopingen. Blij en opgelucht bereikten we de Drekihut en gingen gelijk in de auto slapen. De volgende morgen hebben we de korste route naar de ringweg 1 genomen en zonder al teveel op onthoud kwamen we weer in de bewoonde wereld. Pffff. dat voelde toch wel een stuk beter. De laatste dagen zijn we via Egilstadir, de Oostfjorden en het ijsbergemeer richting huis gereden. Onderweg nog heerlijk gewandeld in Skaftafell en overnacht bij de gletsjer. Het weer werd steeds beter en de laatste dag werd het zelfs weer zonnig. Langs de kust naar Grindavik en Keflavik gereden. Met hier en daar een uitstapje ,o.a. een krater beklommen en over het strand gewandeld. Eenmaal thuis hebben we auto ontruimd en zijn gaan bijkomen van alle avonturen in het zwembad in Keflavik. 's Avonds nog een wandeling naar de zee gemaakt. Ondertussen was het weer gaan stormen en spatte het water over de weg. Het was nog steeds helder en konden we de sterren en de melkweg zien. Een mooi afscheid van mijn toch wel zeer geliefde IJsland. En... de volgende ochtend vroeg vertrok mijn vliegtuig op tijd. Ook dit vond ik heerlijk, eindelijk weer terug naar mijn geliede in Nederland, 2 weken op reis zijn is dan toch wel heel lang hoor. Het vliegtuig wilde niet gelijk terug. Er was een techtnische storing en vlak na het opstijgen keerde het vliegtuig weer terug naar het vliegveld. Nee he wilde ik eindelijk eens heel graag terug naar Nederland landden we weer op IJsland. Gelukkig was de storing heel snel verholpen en vlogen we een uur later dan gepland weer in de richting van Nederland. De vlucht verliep verder goed. En op schiphol stond Mirjam al een hele poos op mij te wachten. Wat een heerlijk gevoel om te worden opgehaald door mijn geliefde. Dat ik dit nog mag meemaken ..... echt super.
Iedereen nog bedankt voor de lieve reacties op mijn vorige verhalen.
Veel liefs Leela