Een groepsreis begeleiden

Elke keer is het weer een avontuur om met een groep mensem, die ik helemaal niet ken en die elkaar vaak helemaal niet kennen, op stap te gaan. Het avontuur begint al op het vliegveld. Meestal sta ik dan te wachten met een chauffeur die dan ook nog maar net ontmoet heb tot de mensen binnen komen druppelen. Afgelopen maand stond ik dus in Christchurch op het vliegveld met Jeff, mijn chauffeur. te wachten. Het duurde een hele poos eer de eersten binnen kwamen. Meestal herken ik Nederlanders en ja hoor ook dit keer kon ik al zien, ah dat zouden mensen voor mijn nieuwe reis kunnen zijn. Soms zit ik ernaast en ook vaak klopt het wat ik denk. Daarnaast kan ik altijd kijken of ze een Askja label aan hun koffer hebben, hoewel er toch ook vaak mensen individueel boeken bij Askja, dus ik kan er wel eens naast zitten.
Deze keer bestond mijn groep uit 12 personen. Allemaal echtparen en 2 echtparen waren familie van elkaar. Dat kon ik zien aan de namen. Dan is het nog wel altijd een verassing wat hun voornaam is. Want ik krijg altijd de officiele naam van de deelnemers, dat wat op het paspoort staat. Deze keer kwam iedereen redelijk tegelijk aan, op een echtpaar na. Zij moesten hun schoenen grondig laten schoonmaken. NZ ers zijn bang voor allerlei ziektes voor hun natuur (het is een land met veel veeteelt, landbouw en groente en fruitteelt) En in Europa komen een naantal ziektes voor die ze hier niet kennen en dat willen ze graag zo houden.
Als iedereen is gearriveerd maken we altijd een kort rondje stad en dan gelijk naar het hotel. Daar doe ik altijd een introductie praatje en daarna kan iedereen bijkomen van de reis (zo;n 22 uur pure vliegtijd en dan ook nog al die uren van wachten enz.).
De eerste dagen zijn vaak een soort elkaar leren kennen dagen. Daarna zie je al snel welke mensen klikken met elkaar en met mij. Bij deze groep kwam ik erachter dat de messten toch wel heel makkelijk met elkaar klikten. Goed niet iedereen kan even goed met iedereen, maar dat kan ook haast niet. Gelukkig voelde ik wel een klik met de meesten, dus dat was fijn. Tijdens zo'n reis probeer ik ook altijd goed te luisteren naar ieders persoonlijke wensen en probeer daar als het enigzins kan ook iets mee te doen. Als ik hoor dat een aantal mensen van wandelen houd, probeer ik daar toch aan te voldoen, door een aantal extra wandelingen in het programma te stoppen, indien de tijd daar is. Of als iemand heel veel geeft om plantjes en bloemen, dan kijk ik weer of ik daar wat extra's voor te regelen. Een extra informatiecentrum, of het aanbieden van een bepaalde excursie. Dit keer was iedereen erg tevreden. De verwachtingen lagen hoog en deze werden zelfs overtroffen, dus dat was voor iedereen een goed teken.
Iedereen gaat weer zijn eigen gang nu. De reis is ten einde. Ik ga nog een paar dagen kamperen en dat zit ook mijn avontuur hier in Nieuw Zeeland er weer op.
Het was een geweldige tijd.
Dank voor het lezen en ook voor alle lieve en leuke reacties.
Liefs leela